De vraag om een zevende route vast te stellen is ook al op ons afgekomen. Een antwoord zou niet zo moeilijk te bedenken zijn. Maar… daar wil dekaleberg.nl niet aan, laat staan aan een achtste. Waarom niet? Laten we even een paar rekensommetjes maken.
Dominic Rosé stond 1 juni 2003 na 13 uur 52 min. voor de vijfde maal op de top. Je mag er niet van uitgaan dat iedereen over een volgwagen kan beschikken, dus tellen we voor de ‘gewone’ fietser in de tijddberekening de afdaling naar Bedoin of Malaucène ook mee, zeg 30 minuten. De totaaltijd voor de Diable kun je dus stellen op iets in de buurt van 14 uur 30 minuten.
Een zesde beklimming vanuit Malaucène, een afstand van 33 km, neemt na al de voorgaande vermoeienissen al vlug 2 uur 30 in beslag. Tel de afdaling erbij en je komt uit op ongeveer 3 uur.
Dat betekent dat de Cannibale, zes beklimmingen + afdalingen, een zeer goede cyclosportieve minimaal 17 uur 30 zal kosten. Een ‘normale sterveling' mag eerder op 20 à 21 zo niet nóg meer uur rekenen en dan moet het pechduiveltje op vakantie zijn. Ook als hij rond de langste dag fietst, zal hij dus een deel van zijn tocht in het duister moeten afleggen.
Een eventuele 7e beklimming + afdaling zal wéér minstens 3 uur vergen. De berekening doet vermoeden dat onze renner onderhand het klokje rond in de weer zal zijn om circa 337 km en 11.240 hoogtemeters achter c.q. onder de wielen te krijgen en dat is ons toch echt te gek. Dominic Rosé hééft het gedaan en wás een kleine 24 uur in touw. Hoewel hij buitengewoon sterk is, uitstekend getraind was en prima begeleid werd, was zijn reactie toch: “Gekkenwerk. Ik heb het gedaan, maar ik raad het iedereen af. Gekkenwerk!”
Eerlijk gezegd klonk het mij aanvankelijk redelijk ‘normaal’ in de oren, zevenmaal de Ventoux op. Ik dacht daarbij bepaald niet aan mezelf, maar het leek mij voor getalenteerde en zeer goed getrainde renners wel haalbaar. Toen ik de berekeningen van Marnix Van Hecke echter eens goed bekeek, begreep ik dat zoiets een brug, of liever: een berg te ver is. Domi's reactie bevestigde naderhand mijn idee alleen maar. Als ik me aan mijn eigen wijsheid houd – gebruik je verstand! - , dan moet ik gewoon zeggen: niet doen. Niet Doen!
Een en ander komt er dus in feite op neer, dat dekaleberg.nl verder gaat waar Christian Pic (1936-2022) ophoudt, maar eerder stopt dan Dominic Rosé. Eigenlijk is zesmaal Mont Ventoux op één dag al van de gekke, want dat betekent dat ongeveer 285 km en 9.530 m hoogteverschil overwonnen moet worden. Ik denk dat zelfs die opgave al door 99 % van ons, doorsnee-Nederbelgen, gewoon niet eens overwogen moet worden. Het moet leuk blijven, er mogen geen slachtoffers vallen.
Sporta
Dat het Belgische Sporta diverse renners toestaat zelfs acht of negen keer de Ventoux op te fietsen, tsja, wat zal ik ervan zeggen? Gebleken is dat een enkeling dat aankan. Wie zich aan een dergelijke onderneming waagt, moet talent hebben, erg sterk zijn en zéér goed getraind, dient zowel in de fase van de voorbereiding als op de dag van de inspanning zelf verzekerd te zijn van professionele begeleiding op het gebied van voeding, medische verzorging, EHBO en ga zo maar door. En dan nog – wat doet zo’n enorme inspanning met een mensenlichaam, op de dag zelf, maar ook maanden, wie weet jaren daarna?
Het NBG De Kale Berg kan en wil dergelijke verantwoordelijkheden niet aan en houdt zich dan ook verre van deze, voor verreweg de meesten onder ons volstrekt onverantwoorde escapades.
Daarom hoeven voor ons 24-uurspogingen niet.
Daarom interesseren tijden ons niet.
Daarom houden we ons aan wegen die met de racefiets redelijkerwijs begaanbaar zijn.
Daarom vinden we zes beklimmingen op één dag de absolute limiet.
Consequenties
Heeft dat consequenties? Niet voor de individuele Nederlander of Belg. Wie 984 keer per dag omhoog wil, kunnen we niet tegenhouden, ieder heeft de verantwoordelijkheid voor zijn eigen en andermans welzijn. We kunnen hooguit adviseren: “Niet Doen!”
Een consequentie van onze redenering is wel, dat dekaleberg.nl geen ondernemingen zal stimuleren, verslaan of in klassementen opnemen die verder gaan dan wat zij verantwoord vindt. Wat dat inhoudt, is uit het bovenstaande wel af te leiden, denk ik.
Het zij nog maar eens gezegd: het gaat dekaleberg.nl om het sportieve plezier, niet om het verleggen van grenzen ten koste van gezondheid en/of milieu. Wat ons betreft dienen de waardigheid en integriteit van mens én berg gerespecteerd te worden. Voor ons staat het gezonde verstand voorop, niet de blinde emotie of een razende competitiedrang. dekaleberg.nl wenst zich daarom nadrukkelijk te distantiëren van alles wat met mogelijkerwijs onverantwoorde zaken op en rond De Kale Berg te maken heeft. We mogen dan wel Malloten van de Mont Ventoux zijn, we zijn niet echt gestoord.
