Op 29 juni vertrokken ze in Gent (België) voor de Memorial Tom Simpson 2002:
Joanne Simpson (dochter van),
Miek Weymeis,
Caren D'Hondt,
Rosemie Callewaert,
Anna De Vos,
Cécil Van Teemsche,
Conny De Vlieger,
Daniël Poupaert (een man, jawel!)
en begeleid(st)ers Luc, Carine, Marleen en Kathy.
Vandaag zaterdag 13 juli, precies 35 jaar na datum, wil Joanne met haar gevolg, net zoals in 1997, vanuit Sault naar de top van de Ventoux fietsen, de laatste rit van de Memorial. Voor de meesten onder hen is het de eerste keer. Ze hebben al zo'n 1.200 km achter de rug en zijn dus goed getraind.
Lex 'kaleberg' en fietsmaat Alwin zullen meefietsen naar de top. Vanuit uitvalsbasis Bedoin is het via Villes-sur-Auzon en de Gorges de la Nesque een kleine 40 km fietsen.
Twee fietsers uit Limburg (NL) hebben over de Memorial op dekaleberg.nl gelezen en fietsen gezellig mee.
Alleen de aanwezigheid van de bonte bende fietssters, een begeleidende materiaalwagen en een cameraploeg van France 3, verraden dat er iets op til is; voor de rest ligt het dorpsplein van Sault er verlaten bij.
1967 ligt veraf. Alleen de ouderen herinneren zich wat er toen gebeurde. Op de bijna lege terrasjes slurpen enkele bejaarde Provençalers aan hun koffie.
France 3 maakt beelden en neemt interviews af, er worden foto's genomen en de Chesini-, Trek- en Gitane-koersfietsen krijgen een laatste inspectiebeurt.
Om 9.30 u. is de groep vertrekkensklaar.
Buiten de tijdsgrens arriveren Lex en Alwin op het marktplein. De Gorges de la Nesque was geen makkie. Ze krijgen een banaan en frisdrankje toegestopt. Voor het ontbijt waarvan ze hadden gedroomd is geen tijd meer.
De groep vertrekt via de D164 naar de top, 26 km verder. Het is 'plein soleil', het wordt weer een warme dag, zo'n 30° in de schaduw.
Op de radio zingt Yves Montand 'La bicyclette', toepasselijker kan niet. In het dal smeekt de lavendel om geoogst te worden.
De Ventoux, le géant du Provence, ligt te pronken in de zomerzon. Hij draagt zijn 'chapeau' wat onstabiel weer voorspelt. Boven is het nu hooguit 10°.
Zonder moeite halen ze Châlet Reynard. Nog 6 km beulenwerk, vluchten kan nu niet meer. Alwin is met een van de meisjes reeds uit het zicht verdwenen.
Het wordt koud, de wolken cirkelen rond het maanlandschap en er steekt wind op. Af en toe komt de zon voor wat warmte zorgen. Het is zwoegen en zweten en het is ieder voor zich.
Wanneer Joanne het monument voorbijfietst steekt ze de hand op om vader Tom te groeten. De top ligt 1,3 km verder. Die zal ze zonder moeite halen, ze klimt trouwens beter en gemakkelijker dan in 1997.
Ook de rest van de groep haalt - met of zonder moeite - de top. Of zoals op het monument van Tom te lezen staat: 'There is no mountain too high'.
Het zit erop. Proficiat Joanne, Miek, Caren, Rosemie, Anna, Cécil, Conny, Daniël, Luc, Carine, Marleen, Kathy, Lex en Alwin en bedankt voor die mooie momenten. 't Was de moeite, 't was goed.
't Was schuune, 't was goe' om het in het Gents te zeggen!
'Sinds ik de Ventoux heb beklommen, weet ik:
je kunt alles. Alles wat je wil kun je.'
Joanne Simpson in Humo
