Het is 4 uur in de ochtend en met een slaperig hoofd, geen make-up en de oudste kleren aan (de laatste twee zijn geen onbelangrijke details...) ben ik samen met mijn "brocantevriend" Serge, in zijn oude krakkemikkige vrachtwagen, op weg naar de brocante markt in Montfavet. De radio staat zacht en de verwarming in de cabine op vol.
Serge zegt niet veel... Hij is al aan het dagdromen van de eventuele "schatten" die hij hoopt te vinden op deze markt. Ik val steeds in slaap en schrik iedere keer wakker als ik mijn hoofd stoot tegen de zijruit door het heen-en-weer-geschud van de oude 'fourgon', lees: vrachtwagen, op de kleine donkere landweggetjes naar Montfavet.
'Hélène... reveille-toi!'
'We zijn er!'
We staan in de rij om het parkeerterrein op te rijden tussen allemaal kleine autootjes met aanhangwagentjes volgepakt met van alles wat je je maar kunt bedenken. Het lijkt wel "de vlucht uit Egypte". Eindelijk een plek gevonden en we stappen uit. Allebei hebben we een zaklamp want het is nog donker... en verdomd koud ook nog. Waar komen al die mensen toch vandaan? Er zijn gewoon, volgens mij, daar bekende auto's, die opgewacht worden en meteen als de kofferbak opengaat staat het er vol met mensen die als vliegen op een hoop str... Deze handel is waarschijnlijk "van een vrachtwagen" gevallen. En 's ochtends om 4 uur is er nog geen gendarme te bekennen daar. Alhoewel er toch wel gecontroleerd wordt op gestolen goed. Maar ik blijf daar wijs uit de buurt.
Ik snuffel rond met mijn zaklamp langs diverse kramen. Nou ja kramen... de waar is uitgestald rondom de geparkeerde auto's. Er zijn ook mensen die, noodgedwongen door de hun overkomen crisis, hun enigszins waardevolle spullen moeten en willen verkopen. Het doet me zeer om daarin rond te snuffelen. Maar de mensen willen graag verkopen en kunnen iedere euro gebruiken. Omdat het voor mij niet de eerste keer is dat ik hier rondneus, beginnen enkele handelaren me al een beetje te kennen. Ik maak hier en daar even een praatje met handelaren uit Villeneuve d'Avignon en Isles sur la Sorgue. Ja... die kopen hier ook in en verkopen het later weer voor een godsvermogen op de antiekmarkt in Isles sur la Sorgue.
Ik vind drie heel mooie oude schalen bij een marktman en vraag wat ze kosten. 5 Euro per stuk vraagt hij. Nou zijn die schalen prachtig maar vrij groot dus ik koop er maar één. De mooiste, vind ik. Afgedongen tot 3,50 euro. De man die naast me staat koopt de andere twee.
Een oud kloffie, geen sieraden en geen make-up... Héél belangrijk... Het blijft toch een spel!
Ik slenter nog even rond, maar het is zo ontzettend koud en dan ook nog de mistral wind...
We drinken koffie bij het koffiestandje, waar 's morgens om 5 uur al frites en worsten liggen te spetteren in de frituur... brrr... en we vertrekken snel naar Villeneuve.
Serge heeft zijn buit binnen en wil naar Villeneuve d'Avignon. Daar begint om 9 uur de antiek- en brocantemarkt op het dorpsplein. En... daar is een terras waar 's morgens al heel vroeg verse oesters en witte wijn geserveerd wordt... En Serge heeft daar zijn zinnen op gezet. Ik griezel van oesters... Dus na de witte wijn en de oesters bouwt Serge zijn stand op en hij begint, enthousiast geworden (door de wijn natuurlijk... het resultaat van de oesters was nog af te wachtten en te bezien...) aan de verkoop van zijn handel die hij die ochtend in Montfavet heeft vergaard.
Ik maak nog even een wandelingetje over de markt en zie tot mijn verbazing de andere twee schalen op een stand staan... 65 en 75 euro per stuk vraagt de brocanteur! Jeetje, denk ik, dat is gauw verdiend. Was ik in mijn dagelijkse kleding met een beetje make-up, leuk horloge en mijn pareloorbelletjes geweest, dan had de man mij iets rijker ingeschat en was de prijs verdubbeld. Dus vandaar... een oud kloffie, geen sieraden en geen make-up... Héél belangrijk... Het blijft toch een spel!
Een keurige dandy heer, een goede bekende van de brocanteur blijkt later, trekt zijn flink met bankbiljetten gevulde portefeuille en koopt de beide andere schalen én de rest van de kraam. Nou ben ik erg nieuwsgierig aangelegd en wil wel eens weten wat daar nou mee gaat gebeuren... met die zwarte handel, want dat is het toch! Ik vraag of hij misschien een winkel heeft... Ja, hij heeft een antiekzáák (pardon, monsieur... winkel?) in Isles sur la Sorgue en koopt hier o.a. ook zijn antieke waar. Alle brocanteurs kennen hem en willen allemaal erg graag zaken met hem doen, blijkt.
'Wat doet nou zo'n schaal?', vraag ik hem tussen neus en lippen door. 'Oohh', zegt hij, 'makkelijk 260 tot 300 euro per stuk. Weet je... Amerikanen en Japanners kopen alles en niet te vergeten de welgestelde bourgeoisie! De bemiddelde burger. Er moet een flinke prijskaart aanhangen, anders nemen de klanten je niet serieus en kan het in hun ogen niks bijzonders zijn...'
Dan denk je toch: 260 tot 300 euro voor zo'n schaal... en ik heb er 3,50 euro voor betaald. En ik heb nog wel de mooiste uitgezocht.
De mens wíl toch belazerd worden...
Aan de voet van de Mont Ventoux, aan de rand van het lieflijke provencaalse dorpje Mormoiron ontvangt Helena Jurriëns U in haar gastvrije chambre d'hôtes et maisons d'hôtes "Le Vent d'Etoile". Voor dekaleberg.nl schrijft zij een column over haar belevenissen.
