Fietsen voor het goede doel join4energy voor kinderen met energiestofwisselingsziekte.
De eerste dag een trainingsritje met Erwin Nijboer en Rob Harmeling al babbelend 60 kilometer geklommen en gedaald. Met ruim 200 renners gefietst en onderweg geluncht. De cote de Madeleine beklommen, jawel die hebben ze hier ook een, en wat door de omgeving van Bedoin en Ambignon gefietst. Dit allemaal ter voorbereiding voor de beklimming van de Mont Ventoux morgen.
Zaterdag om 6.45 verzamelen voor de tocht naar Bedoin. De bedoeling is om de beklimming om 8.00 uur te starten. Na het aftellen is het ieder voor zich en God voor ons allen. Erwin Nijboer en Rob Harmeling gaan voorop en rijden stevig met 23 kilometer per uur bergop, ik besluit het wiel te pakken en zo rijden we al snel een eind los. Bij de eerste bocht groeten ze me en wensen mij succes, wij wachten op de groep om deze bij te staan in de beklimming is wat ze me toeschreeuwen.
Na 1,5 uur bereik ik als eerste de top en voel me echt geweldig. Ik had besloten om voor Club des Cinglés te gaan, wat betekent dat je alle 3 de beklimmingen op een dag moet doen, maar daar twijfelde ik toen aan.
Na een dikke 20 minuten volgt Serge en die zegt: "Nu verder!" Toch besluit ik af te dalen naar Malaucène en deze beklimming te doen. Hier zie je om de paar kilometer wel een kamikaze piloot liggen, of alleen, of bij een auto, of tegen de vangrail. Zij hebben de uitspraak "En wie het allersnelst kan dalen krijgt een kist en klokgelui" zeker niet begrepen.
Jezus, wat zwaar, 12 procent en soms iets stijler in de zengende hitte en knetterende zon bij een temperatuur van 31 graden is niet niks. Maar de kinderen met deze ziekte strijden langer en hebben het veel zwaarder dan ik, denk ik maar.
Onderweg wat renners uit Oldenzaal opgepakt en met water en drank van hun stug verder. Nog bedankt! Sport verbroedert echt wel.
Na twee uurtjes kom ik wederom als eerste boven aan en een gevoel van euforie groeit meer en meer. Afdalen dan maar naar Sault, de zogenaamde mietjesklim.
In Sault de bidons gevuld, een cola en weer terug, voor een klim van 26 kilometer. Het klopt; het is voor mietjes vergeleken met de andere klimmen, maar deze kilometers en hoogtemeters voel je de benen wel en dan van Chalet Reynard weer die kale berg op, weer tussen 7 en 11 procent stijging, hoezo voor mietjes?
Na vele renners gepasseerd te hebben kom ik weer als eerste boven aan, jawel, voor de derde keer bij die witte toren, om 15.30 u. en word wederom toegejuicht door de organisatie. Ik kan wel janken, prachtig die betrokkenheid en omhelzingen en de missie volbracht.
Onderweg spookt er tijdens deze beklimmingen van alles door je hoofd en ik heb besloten om nog eens 250 euro voor dit doel te storten. Nu nog afdalen naar Bedoin en dan nog 20 kilometer naar het kamp in Aubignan.
Onderweg wordt het bij nog steeds 31 graden steeds warmer en spoken de woorden van Rob Harmeling en Erwin Nijboer door mijn hoofd: "De enige vijand is de hitte, die sloopt je zonder dat je het zelf weet. Let goed op, want je gaat dingen doen, waar je geen weet van hebt." Gelukkig heb ik dit niet zo ervaren en kom ik rond 16.00 uur aan op het kamp. Toch goed voor 174 kilometer en 4443 hoogtemeters.
Een lekker pilsje is het enige wat ik nu wil, na al die gelletjes en sportdrank. Gabri zit al lekker op het terras te genieten van de zon; hij heeft hem met de groep samen één keer beklommen.
Mijn maatje Serge belt vanuit. Bedoin dat hij ook alle drie de beklimmingen heeft volbracht en nog een kleine 20 kilometer moet. Zo kunnen Serge en ik ons toevoegen aan de Club des Cinglés oftewel de Malloten van de Mont Ventoux en ons melden bij monsieur Pic.
Een prachtige ervaring en de organisatie heeft even dik 3 ton opgehaald voor een medicijn voor deze kinderen. Je kunt nog steeds mij sponseren op de website join4 energy bij deelnemers. Elk klein bedrag is welkom. Wij van expert en join4energy zijn u dankbaar.
Gabri. Serge en Geert Linders
