Verhalen Cinglé

Op 9-9-2011 is het zo ver. Samen met een aantal collega’s gaan we de Mont Ventoux beklimmen. Hieraan is een donatie voor KIKA gekoppeld. Omdat mij één beklimming wat lafjes leek, heb ik voorgesteld om drie beklimmingen op één dag te doen. Drie anderen waren zo gek om aan deze poging om een Cinglé du Mont Ventoux te worden, mee te doen. Gewapend met stempelkaarten van Mr. Pic van de Club des Cinglés du Mont-Ventoux gingen we van start.

Malloten voor KIKA

Klim Bedoin
Onze start was in Mazan. Dat betekende eerst 13 km warmdraaien voor het echte werk. Om 7:35 halen we een stempel bij de bakker in Bedoin. Om 7:43 starten we! Tot kilometer 6 is er weinig aan de hand. Daarna draait de route naar links het bos in. Daar wordt het echt steil. Het klimmen gaat echter erg lekker. Ik voel me goed. Bij Chalet Reynard begint het maanlandschap. Hier is het minder steil en dat is lekker. Het uitzicht hier is verbluffend. Het fietsen blijft soepel gaan. De laatste kilometer is nog even doorbijten, maar na 1:45 (om 9:28) rijd ik over de streep. Zou dit niet veel te snel zijn? Ik moet immers nog twee beklimmingen. Maar ja het ging zo lekker…. De stempel halen we in het souvenirwinkeltje op de top.

Windjack aan en om 10:00 beginnen we gezamenlijk aan de afdaling naar Malaucène. Wat een heerlijke afdaling is dit! Lange rechte stukken waar je echt ongelooflijke snelheden kunt halen. Wel op tijd remmen voor de bochten, want dat remmen heeft bij die snelheden wat meer tijd nodig. Na 23 minuten zijn we beneden. In het eerste cafeetje halen we een stempel. We kopen water en vullen de bidons bij.

Klim Malaucène
Om 10:43 beginnen we aan de tweede klim. Ik voel al meteen dat mijn benen al een klimmetje achter de rug hebben, maar de eerste kilometers gaan weer prima. Rond kilometer 10 wordt het echter een ander verhaal. Het is hier wat steiler en ik fiets vanaf dat moment op het randje van kramp in mijn bovenbenen. Tja, die eerste klim was kennelijk toch te snel…. In tegenstelling tot de klim vanuit Bedoin, kun je hier lange en steile stukken van de klim voor je zien liggen. Tijdens de afdaling was dit leuk, maar nu werkt dat bepaald niet mee. Drie kilometer voor de top krijg ik ook echt last van pijn onder mijn voeten die de continue druk op de pedalen kennelijk wel zat zijn!

Hoe dan ook, ik fiets door en haal de finish in 1:57 (om 12:40). Dat heeft dus wat langer geduurd. Bij aankomst twijfelde ik serieus of ik nog aan Sault moest beginnen. Mijn benen deden echt pijn! Door de euforie van het slagen van de tweede beklimming was die twijfel gelukkig snel weg.

Eén van de collega’s die één keer zou klimmen, besluit een tweede klim te wagen! Het windjack gaat weer aan en om 13:20 beginnen we met z’n vijven gezamenlijk aan de afdaling naar Sault.

Bij Chalet Reynard hebben we zowaar de juiste afslag genomen. Daarna volgt een lange wat saaie afdaling naar Sault op vaak slecht wegdek. Opletten geblazen dus! We wisten van de hoogteprofielen dat het laatste stukje naar Sault nog een klimmetje was, maar het valt dan toch even tegen als je Sault opeens boven je ziet liggen. Na ruim 40 minuten bereiken we Sault. In een restaurant drinken we cola en besluiten we een poging te wagen om een bord spaghetti weg te werken. We krijgen hier onze laatste stempel!

• 
• 
• 
• 
• 
• 

Klim Sault
Met frisse moed vertrekken we om 14:55 voor onze laatste klim die dus begint met een afdalinkje. De eerste kilometers zijn nog redelijk steil, maar we zijn inmiddels wel anders gewend. Ik heb in ieder geval geen last van kramp of zo. Het voelt weer goed. Na een kilometer of 12 gaat het opeens wel erg soepel! Die pasta in Sault heeft goed gewerkt. In de laatste kilometers voor Chalet Reynard tik ik zelfs even de 25 km/h aan. Na Chalet Reynard is het echter weer een ander verhaal en blijkt de eerdere opleving niets te maken te hebben met pasta, maar gewoon met het stijgingspercentage. Van de schoonheid van het uitzicht die ik ’s ochtends op dit punt nog opmerkte, zie ik nu niets meer. Ik zie alleen een lange weg die erg steil is. Er ontstaat lichte paniek over de afstand die ik nog moet overbruggen. ’s Ochtends vanuit Bedoin ging dit stuk nog met gemiddeld tegen de 12 km/h. Nu kom ik niet aan de 11 km/h en zak ik in de laatste twee kilometer richting de 8 km/h. Wat ben ik blij met mijn 30X28 verzetje!

Het is zelfs op deze hoogte inmiddels 30 graden en er staat weinig wind. Mijn benen zijn op, mijn hartslag komt niet meer boven de 155, staan heeft geen zin, zitten eigenlijk ook niet. Het zal toch niet gebeuren dat ik alsnog met een voet aan de grond moet? Ik weet me er zelf van te overtuigen dat ik daar weinig aan zal hebben. Het verstand gaat nu echt op nul! Doormalen! Na 1:44 (om 16:39) bereik ik de top. Ik ben volledig gesloopt en de emoties razen door mijn kop. Dit is het meest extreme en gekste wat ik ooit gedaan heb en ik zal me dan ook goed thuis voelen in de Club des Cinglés du Mont Ventoux (de malloten van de Mont Ventoux)! Ik vertrouw er alvast op dat de afdaling naar Bedoin nog gaat lukken.

Euro's voor KIKA
Als we weer compleet zijn en weer enigszins zijn hersteld, beginnen we om 17:32 weer gezamenlijk aan de afdaling. Een windjack is echt niet nodig. De afdaling naar Bedoin is heerlijk. Het kale stuk kennen we inmiddels van de afdaling naar Sault. Door het bos is de weg goed, maar minder overzichtelijk. Hier moeten we dus goed opletten voor scherpe bochten en tegemoetkomend verkeer. We komen aardig wat fietsers tegen die nog met een klim bezig zijn. In verband met de temperatuur een verstandige keuze! Om 17:57 gaan we over de finish in Bedoin. Nu hebben we de Cinglé route echt volbracht. De 13 km terug naar Mazan malen we niet meer om! We zijn veel te blij met de prestatie van vandaag! En dan echt belangrijk: Dit heeft 5.075 euro opgeleverd voor KIKA!

De tijden