Stefaan Buffel en Marc Mortier voor de derde keer op de top.Vrijdag 18 juli 2014. Wekker gezet om 4u45 op verlof. Pfffft... Gelukkig al een dag of drie in Mormoiron, zodat er van vermoeidheid geen sprake meer is. 1e dag wat offroad gereden, 50km, om de keien en het klimmen gewoon te worden. Bandenspanning enz. op punt gezet.
2e dag dan eens de klim van Bedoin naar Chalet Reynard over de weg, zodat we het klimmen wat gewoon worden op de Ventoux. Dan gedaald naar Sault en door de Gorges de la Nesque gereden en de natuurpracht aldaar bewonderd. Een goeie 70km, maar zeker een aanrader. 

3e dag dan de Grandonneur-titel proberen te bemachtigen na drie mislukte pogingen. Tweemaal strandde ik op twee beklimmingen door tijdsgebrek in september. Eén keer werd de berg afgesloten toen ik boven was en ik moet zeggen dat ik dan bange momenten beleefd heb in het dalen; dat nooit meer.

Samen met Marc Mortier aan de ontbijttafel: PASTA met bruine suiker. Een bord of twee later de fiets op en om 5u30 vertrokken we in Mormoiron naar Bedoin. Daar iets voor 6 uur aangekomen met 7km op de teller. Nog een espresso'ke gedronken en de tactiek besproken samen met Marc.
Omstreeks 6u30 dan aangezet. Bijna vergeten de koffie te betalen, OOOPS... gelukkig was de bazin bij de pinken. ;-) De rugzakken zaten vol, 2,5L drank en suikerwafels en peperkoek. Materiaal hadden we onder ons beiden mooi verdeeld. Gelukkig hebben we niks van materiaalpech gehad.

Stefaan Buffel hier nog op een van de betere paden.

1e Route
Per abuis niet de Jean de Baumes (24,3km) genomen wegens nog wat prutsen aan de GPS'en. Deze had ik nog nooit gereden bij mijn pogingen voordien. Marc zeker niet, want voor hem was het de eerste keer dat hij de Ventoux zou beklimmen.
De start liep gezapig naar maison Forestière des Cèdres om verder te gaan naar Les Colombets en opeens kwamen we op de weg uit die we herkenden van de dag voordien. Een stukje klimmen via de tarmac om dan linksaf te slaan en verder te klimmen naar Les Grands Pins.
We hadden afgesproken ieder uur een stop in te lassen en iets te eten. Genieten was het van de opkomende zon. Mooie vergezichten en nog lekker fris bij het ochtendgloren. Hier en daar een foto genomen. De 1e klim eindigde op de top omstreeks 9u30. Daar het winkeltje binnen geweest, want de drank bij mij was op. 6 Flesjes water en 4 blikjes Cola = 25 euro; man, man, man... afzetterij, maar kom, had ze nodig dus betaalde ik maar. Foto genomen van elkaar en dan maar terug gedaald richting Bedoin. Nog gestopt om een Panini te eten. Voor aanvang van de tweede klim verfristen we ons in een fonteintje langs de D974.

Marc Mortier over de losse keien.

2de route
De route Joseph Eymard (29,8km). Deze klim had ik al gereden dus vertrokken we richting Domaine de Bélézy, waar een eekhoorn temidden van ons pad opdook; leuk om dit eens te zien. Ondertussen was het al 11u en was het 30°C. Ieder uur had ik al een bidon uitgedronken en ik nam me voor dat ik dit nu om de 45 minuten zou doen. Marc was de ideale partner en we reden de hele tijd samen keuvelend naar Collet Rouge Haut. Het werd ondertussen erg warm (37°C) maar gelukkig konden we er beiden goed tegen.
Toen we opnieuw aan Les Grands Pins kwamen moesten we nog een klein stukje omhoog om dan de top bijna te kunnen aanraken. Ik verwittigde Marc dat we nu licht dalend naar de parking net boven Chalet Reynard zouden rijden. Daar aangekomen daalden we toch af om een Fanta te nuttigen op het terras. Marc nam er nog een Mars-reep bij.
De vrouwen die ondertussen de top bezocht hadden kwamen ons bevoorraden met het overschot van de pasta, bananen, water en cola. Marc maakte ook nog wat sportdrank. Ik rij enkel op water en cola. :-)
Nadat we opnieuw voorzien waren van alles konden we klimmen naar de top via de Weg (6km).
Eenmaal boven was ik verrast dat ik eigenlijk nog vrij fris zat. Opnieuw foto van elkaar en een vriendelijke man bood aan om er ene te maken van ons samen. :-)
Groot was hun bewondering toen we vertelden over onze uitdaging.
Fijn dat we nu niet het winkeltje in moesten om drank enz. te kopen.
We daalden dan naar Malaucène, waar de vrouwen op een terras zaten te eten.

Marc Mortier op een van de keienpaden

3de route
De route Thérèse Roumanille (25,5km) begonnen we met een warm bord spaghetti in de maag. Drank en eten werd bijgevuld en off we go. Deze had ik ook al gereden bij eerdere pogingen.
Om 17u15 dan vertrokken langs het GR91 pad. We reden eerst door een mooie sngle track. Daarin zat een lang wandelstuk dat ik me gek genoeg niet meer herinnerde. Na dit ging het via een Jeep-pad richting Col du Comte. De keien lagen er opvallend veel losser bij dan bij eerdere pogingen. Waarschijnlijk door de vele regen de week voordien. Genietend van de mooie vergezichten reden we vrij vlot verder naar Combe de Pré Long. Op de parking nog twee spechten aan het werk gezien en de reeën kwamen ook tevoorschijn omdat het nu rustig werd op de berg. De vele fietsers en wagens hadden allen de berg verlaten. Van de parking vertrokken op de weg om de laatste 9km aan te vatten. Bij mij was het vet van de soep en zoals het hoort waren de laatste loodjes ook de zwaarste.

Stefaan Buffel bezig met zijn derde beklimming

Om 21u stonden we met een grote glimlach nogmaals boven. Een High Five en een vreugdekreet, best wel fier vroegen we een Nederlander een foto van ons twee te maken. De man maakte nog de opmerking is één keer niet genoeg dan. Tja, eigenlijk heeft de man wel gelijk. :-)
Het windvestje deden we snel aan en we daalden af naar Bedoin. Afstand 158Km, 11u45min47sec gereden, AVG 13,4km/h, 5028 hoogtemeters, 9L drank naar binnen gegoten ongeveer. Geen krampen of dergelijke gehad. :-)

Marc Mortier en Stefaan Buffel (r) voor de derde keer op de top.

 

Heel veel meer foto's van deze Grandonneur zijn te zien op Google+.

 

Hieronder de route op Strava: 

Stefan Buffels Grandonneur op Strava