Herfstig toertje aan de Noordzijde vanuit Malaucène
Op een mooie herfstavond tijdens de herfstvakantie maakten we nog een klein kleurrijk herfstig tourtje de Dentelles de Montmirail in.
Vanuit Malaucène start je meteen de rit zuidwaarts in dit prachtige stuk natuur. Na een kleine 4 kilometer sta je al op de Col de la Chaine (foto) met open mond te kijken naar het uitzicht op deze rotsformatie, de wijnvelden, Suzette en de kloosters. Van hieruit vertrekken veel mooie wandelingen (ook vaak goed te doen met de MTB!) op verschillende niveaus. Ze zijn uitstekend in geel bewegwijzerd met afstands- en duurindicaties. Je kan er ook de bijpassende gids bij kopen in de plaatselijke boekenwinkeltjes of de toeristische diensten.
Zicht vanop Col de la Chaine. Foto: Dina Vercruyssen.
Wij namen deze keer – uitzonderlijk – de wagen ipv de fiets en reden verder tot in Suzette, een piepklein maar wondermooi dorpje met zicht op èn de Mont Ventoux èn les Dentelles de Montmirail. Indien u meekijkt op Instagram (@maison.malaucene), dan zag u daar al wat zomerse foto's van verschijnen. In de maanden oktober en november laat de natuur zich hier van zijn kleurrijkste kant zien. Ze haalt dan echt al haar troeven boven, en de zon zet die kleuren alleen maar extra in de verf. Magnifique!
Herfst in de Dentelles. Foto: Dina Vercruyssen.
Montmirail komt van het Latijnse Mons Mirabilis en staat voor bewonderenswaardige berg. Van alle kanten is dat ook zo, want het ziet er telkens weer anders uit. Je hoort wel eens vaker dat de naam 'Dentelles' van 'Dents' komt, alsof het een getand gebergte is. Klopt. Maar eigenlijk ligt de oorsprong van hun naam ergens anders, namelijk van de meer dan duizend smalle uitstekende pieken, waardoor ze lijken op 'kantwerk' (dentelles). De hoogste top, de St Amand, is 755 meter en herken je aan de vele pylonen die erop staan. Aan de voeten van de rotsen liggen veel bekende wijngaarden - denk aan de wijnen uit Gigondas, Vaquyeras, Beaumes de Venise - en andere schattige, kleine dorpjes. De Dentelles worden door wijde dalen gescheiden van onze reus van de Provence, onze Mont Ventoux.
Zicht op Le Barroux en Mont Ventoux. Foto: Dina Vercruyssen
Via het minstens zo mooie Lafare, reden we terug kronkelend de bergen in naar La Roque Alric. Ook daar zag u ongetwijfeld al veel foto's van verschijnen op Instagram. Het is een dorpje aan de voet van een dikke grote rots in de vorm van een duim. het dorpje heeft iets magisch en alle huizen zijn er op hun eigen manier mooi, maar dus ook allemaal heel verschillend. Zo hoort dat in de Provence. In de herfst loop je hier heerlijk rustig rond. Zeker een aanrader.
La Roque Alric straatje. Foto: Dina Vercruyssen.
Na La Roque Alric, reden we richting Le Barroux, waar we kronkelend omhoog en omlaag reden, de vele wijngaarden passerend. Je wordt hier vooral ook getrakteerd op het ene adembenemend zicht na het andere op onze Kale Berg. Deze tijd van het jaar is zijn top veelal wolkeloos en prachtig zichtbaar, temidden van al die herfstige tinten. Je ziet ook heel mooi het kasteel van Le Barroux trots pronken boven zijn stadje en onze Pays Ventoux.
Zicht op Mont Ventoux. Foto: Dina Vercruyssen.
We besloten niet langs Le Barroux zelf te rijden maar binnendoor via Suzette terug naar Malaucène te keren. Kleine paadjes op en neer leiden je langs de mooiste wijnranken, olijfbomen en vergezichten. Meer moet dat soms niet zijn.
Genieten ten top.
Dina Vercruyssen en haar man Guy zijn de trotse eigenaars van twee dorpswoningen pal in het centrum van Malaucène en een B&B in Beaumont-du-Ventoux. Dina schrijft over de dorpjes en het leven in de streek rond de Mont Ventoux: Mon Pays Ventoux.
Meer blogs op monpaysventoux.blogspot.nl
