Hans Willemse - DiableNa de blijdschap en euforie na het behalen van de Cannibale op 16 juli 2009 volgde na thuiskomst een periode die ik niet had voorzien. Ik was namelijk niet meer vooruit te branden, mijn lichaam was helemaal “leeggezogen” door de Géant du Provence. Ik had nooit verwacht zo lang nodig te hebben om te herstellen en mezelf weer te motiveren om aan een volgende uidaging te beginnen.

In mei 2010 weer naar de Mont Ventoux maar de weersomstandigheden waren zo abominabel slecht dat ik heb afgezien van een nieuwe poging. In de eerste week van juli 2010 weer terug in Bédoin, begonnen met wat testritjes,
maar uit alles bleek: in 2010 geen Diable.
Oktober 2010 weer begonnen met MTB training in de Drunense Duinen, ook naar de sportschool voor buik- en rugspieroefeningen. Begin 2011 plan opgesteld om Diable en Forestier te fietsen in juli: lange trainingsritten gemaakt, Luik-Bastenaken-Luik gereden, week naar Italië geweest voor “hoogtestage”, o.a. Stelvio, Gavia, etc.
Nu zijn we weer aan de voet van onze geliefde berg. Na nog enkele trainingsritten rondom de Mont Ventoux te hebben gereden is het nu tijd voor het Grote Werk!
De planning was om dinsdag 5 juli de DIABLE te rijden maar de dag ervoor werd het weer slechter en zijn we ‘s avonds nog naar de top gereden maar daar was het steenkoud en erg veel wind, dus uitstel met een dag.


Woensdag 6 juli 2011. DIABLE

1e klim: 00.01 – 02.04 Bédoin – Top Mont Ventoux

We staan weer aan de start van de eerste beklimming.
Om 00.01 start ik voor weer een uitputtingsslag tegen de Kale Berg. Het is 22 graden Celsius en heerlijk weer om te klimmen. Vrij snel ben ik bij St. Estève en begint het echte werk.Tijdens de klim in het pikkedonker hoor ik regelmatig geluiden uit het bos. Plotseling zie ik rechts van mij tussen de bomen twee grote herten, die waarschijnlijk dachten: wat is dat voor een idioot hier midden in de nacht. Na een voorspoedige klim bereik ik om 02.04 de top bij een temperatuur van 17 graden. Even wat foto’s maken, warme kleding en helm niet vergeten, lampjes op de fiets monteren en om 02.15 achter de auto afdalen naar Malaucène waar ik om 02.42 aankom en mijn vader bakker De Banne de stuipen op het lijf jaagt door hem in zijn beste Frans te vragen de eerste stempel op de kaart te zetten. Van schrik zet hij hem ondersteboven, maar dat maakt mij niet uit.


2e klim: 03.00 – 05.15 Malaucène – Top Mont Ventoux

Deze klim vind ik eigenlijk het zwaarste, omdat je tijdens de klim moeilijk in je ritme kunt komen door minder steile 5% en heel steile stukken 12%. Maar deze keer ging het eigenlijk bijzonder goed en kom ik na 2.15 uur weer boven op de Top. Temperatuur 16 graden en de dag breekt alweer aan. Foto’s maken, warme kleding, helm en lampjes op de fiets en om 05.28 weer naar beneden. Om 05.52 weer in Bédoin (24 minuten), stempel gehaald bij bakker Rouvier, nieuwe bidons op de fiets, iets eten, een blikje Cola om dan weer aan de volgende klim te beginnen.


3e klim: 06.03 – 08.59 Bédoin - route des Cèdres - route des Chamois – Plaine des
Hermitants – Top Mont Ventoux

Om 06.03 vertrokken voor de 3de beklimming; ik voel me goed en het gaat voorspoedig. Om 06.47 ben ik bij de Route des Cèdres waar ik na een vers croissantje en nog wat drinken vertrek om 07.07 op mijn mountainbike. Na 45 minuten op de Route des Cèdres wordt mijn weg versperd door een flinke kudde schapen wat op zich wel grappig was, maar ik wil verder. Na een korte tijd is het pad weer zover vrij dat ik er langs kan. Om 08.28 ben ik bij Les Grand Pins; nog een stukje naar Plaine des Hermitants waar ik om 8.59 aankom. Het is nu tijd voor een wat langere pauze met op de automotor verwarmde spaghetti en eventjes de beentjes van de grond. Ik vertrek om 09.40 bij 25 graden voor de laatste kilometers naar de top, waar ik om 10.22 aankom. Foto’s maken en om 10.31 weer richting Bédoin, aankomst 08.59.


4e klim: 11.08 – 15.43 Bédoin – Route des Cèdres – Tournant de l’Anglais –
Top Mont Ventoux

EN TOEN WERD HET ZWAAR!!! IK BEN MOE EN HEB SLAAP!!!
Maar toch weer verder, nieuwe bidons op de fiets en om 11.08 vertrokken.
Het wordt moeilijk, mijn lichaam begint te protesteren, ik heb slaap maar moet toch doorgaan. Om 11.59 bij de Route des Cèdres even rust, van fiets gewisseld en om 12.40 weer vertrokken. Om 14.40 kom ik behoorlijk uitgewoond aan bij Tournant de l’Anglais, zitten, eten, rusten, mijn lijf schreeuwt om slaap. Om 15.03 mijzelf herpakt en vertrokken naar de top waar ik om 15.43 aankom. Foto’s maken drinken eten en om 15.57 begonnen aan de afdaling naar Sault, rustig afgedaald, 16.54 aankomst in Sault. Weer wat rusten en na een blikje Red Bull vertrek ik voor de laatste beklimming van deze superzware dag om 17.14.


5e klim: 17.14 – 20.26 Sault Top Mont Ventoux


Na het eerste gedeelte, de afdaling na Sault, is het voor mij een hel aan het worden, het gaat helemaal niet meer; mijn hele lichaam roept om slaap, ik ben doodop!

Na 9 kilometer wachten mijn ouders op mij, het lijkt wel of ik in plaats van 9 wel 90 km. moet rijden. Het duurt heel lang voor ik bij hen ben, het gaat bijna stapvoets. Als ik bij hen aankom zeg ik dat het nu echt nodig is om even te slapen (anders val ik van de fiets).
Om 18.30 eerst nog wat eten en drinken en dan kan ik op een geïmproviseerd bedje van stoelkussens en een laken gaan liggen om wat te slapen. We hebben afgesproken om me ongeveer 30 minuten te laten slapen; mijn moeder heeft ergens gelezen dat dit Powernapping wordt genoemd. Het resultaat van dit korte slaapje is enorm. Ik word wakker gemaakt, sta op en alle vermoeidheid lijkt van me afgevallen te zijn en voor mijn ouders er goed en wel erg in hebben zit ik alweer op mijn fiets en ben er vandoor.
Dit slaapje heeft mij goed gedaan, ik voel weer kracht in mijn lichaam en het klimmen gaat geweldig. Om 19.42 bij Chalet Reynard; nog 6 km. Om 20.10 kom ik de hoek om bij de col des Tempêtes, waar mijn naam als Cannibale op de weg staat. Nu staat er ook DIABLE 06-07-2011 bij. Ik ben ontzettend blij en het laatste stukje gaat fluitend. Om 20.26 ben ik op de top en is het mij gelukt om weer een uitdaging af te mogen strepen op weg naar Heerser van de Mont Ventoux. Na nog enkele foto’s gemaakt te hebben is het tijd om de afdaling te doen in de richting van de camping.
Met een gevoel van euforie daal ik voor de laatste keer af naar Bédoin, waar weer gerust moet worden want er staat ons nog een volgende uitdaging te wachten.