ariane greep met cameraHet gaat heel langzaam. Stapje voor stapje. De eerste vertoning van mijn film over de magische Mont Ventoux was voor tachtig vrienden en familieleden in het Luxor theater in Zutphen, een thuiswedstijd. Daarna volgden er meer filmhuizen die het verhaal wilden vertonen; langzaam werd een tipje van de sluier opgelicht. Even had de NOS interesse, maar zij gebruikten als excuus dat er geen budget was, want dit was een 'Kroningsjaar'. Willem en Maxima kregen de schuld.

Gelukkig hadden Mart Smeets en zijn redactie wél oog voor de film. Mart was enthousiast. In de Avondetappe van 13 juli zei hij letterlijk: "Ik heb er vanmiddag naar gekeken. Ik heb een uur lang stil in mijn stoel gezeten. Ik wist niet dat je er zoiets van gemaakt had... Je maakt er een heel mooi verhaal van. Mooie film. Prachtig dat je dat gedaan hebt. Blijf verliefd op die berg ".

Ja, verliefd! Zijn er niet velen verliefd op haar? Willem Janssen Steenberg en Lex Reurings, de schrijvers van het boek 'de Kale Berg' en Alex ook als webmaster van deze geweldige en actuele website, Ellen en Helena die wonen aan haar voet, Diable Ruud de Bont die de berg zo vaak heeft beklommen, en duizenden anderen... verliefd... op een berg...

Mooie film. Prachtig dat je dat gedaan hebt. Blijf verliefd op die berg.

In mijn film zitten ook verliefden die hun minnares bezingen. En misschien moet het zo zijn dat de omroepen de film nog niet hebben willen uitzenden op televisie, want hoe graag zie je een mooi gedraaid verhaal op een vierkante doos? De beste beleving voor een film is immers in het filmtheater! Daar zit je dan, in een donkere zaal, liefst op het rode, warme pluche, oplopende rijen stoelen, muffe lucht van velours, bak met popcorn en cola wellicht. Je hoort de projector draaien, denkbeeldig, want nu zit er een Blue Ray in de speler. Licht uit, filmlicht aan, en je zweeft even weg... Ook die ene man die bij de Ronde van Katendrecht in Rotterdam alleen in het Walhalla Theater zat. Iedereen keek buiten naar de wielerronde, 'Mont Ventoux Scala Paradisi' speelde vanaf een dvd in zwart wit, want het kabeltje van de kleur was niet goed aangesloten... Maar deze ene man kreeg een solo voorstelling. Na afloop kwam hij naar me toe en was ontroerd.
"Ik speel ook voor één man in de zaal", zei Ramses Shaffy altijd. En zo is het.

Bij Mart Smeets in De AvondetappeBij Mart Smeets in De Avondetappe

Misschien is het zo dat het stapje voor stapje gaan helemaal niet erg is. Vele druppels maken óók een deuk. Vele trappen krijgen je ook naar boven.
Ik zoek, over druppels, en vind uiteindelijk dit Latijnse gezegde:
'Gutta cavat lapidem, non vi sed saepe cadendo', waarvan de betekenis is: "De druppel holt de steen uit, niet met geweld, maar door keer op keer te vallen". Aha! Een kleine oorzaak heeft door veelvuldige herhaling grote gevolgen.
En zo zal het zijn. De film zal haar mensen vinden, stuk voor stuk. Op naar Amsterdam, London en Almere!

 

Ariane Greep schrijft en maakt films. In 1999 fietste ze vanuit Malaucène naar de top om daar te trouwen met Bas Steman, die vanuit Bedoin gekomen was. Voor dekaleberg.nl schrijft zij over de totstandkoming van haar film over de Mont Ventoux.