Het is warm in de Provence. 33 graden overdag met de pieken rond 17 uur van 35 graden. We komen nu al 18 jaar aan de voet van de Ventoux, en zo warm hebben we het niet vaak meegemaakt. In heel Zuid-Frankrijk is het extreem warm. Afgelopen vrijdag reden de Tourrenners van de Pyreneeën naar Rodez, en daar was het nóg warmer, tot 38 graden. Robert Gesink zei dat hij 25 bidons had leeggedronken. Dat is 12,5 liter vocht. In 1967 reed Tom Simpson hier op 2 bidons de Ventoux etappe. TWEE BIDONS.
Het was toen op die 13e juli hier 42 graden in de middag, en de tourdirectie had in haar wijsheid in die jaren besloten dat de renners maximaal twee bidons mochten drinken. Hoe ze verder aan vocht moesten komen zochten ze zelf maar uit. Twee bidons drink je nu al na 60 minuten fietsen, en dat als je in de koele ochtend start... Want de enige manier om nu echt lekker te fietsen is vóór 12 uur.
Om 6 uur staan we op, lopen met onze herder Wolf, met haar lange vacht als permanente bontjas, die zich gelukkig goed staande weet te houden in de hitte. Brood halen in Bedoin bij Olivero, de lekkerste bakker in de hele omgeving, ontbijten, en dan liefst rond 8 uur op de fiets. Zelfs als we een lange rit maken, zoals gisteren naar het schitterende Methamis, dan omhoog en weer dalen naar Sault, en terug door de Gorges de la Nesque, dan ben je voor 12 uur thuis. Dan is het rusten. Niet teveel doen, onder het afdak van de mobile home zitten, of bij een zwembad.
Rond 17 uur hebben we onze enige verplichting naar Wolf toe, en gaan met haar zwemmen in een meer vlakbij Caromb waar honden een duik mogen nemen. Zij vindt het heerlijk en koelt helemaal af. Dat is zo ongeveer het warmste moment van de dag. Daarna gaan de temperaturen naar ‘beneden’ tot ‘s nachts 25 graden, en dat voelt zo koel dat je dan toch een lakentje over je heen trekt.
Wolf in het meer
Elke middag zitten Jip en Bas met zo’n 50 (meest) mannen de Tour de France te kijken op een groot scherm in het restaurant van onze Camping La Garenne. Je vraagt je dan steeds af wie het heeft bedacht dat de Tourrenners om 13 uur STARTEN, als de zon op haar hoogst staat! Die tourdirectie natuurlijk... De renners rijden door de ergste hitte, waarin alleen rijwind op het vlakke een beetje verkoeling geeft. Maar de klimmen zijn het spektakel, en daar waar duizenden fans onder bomen hun verkoeling zoeken, denderen de renners bergen op zonder koelwind, met vol vermogen, vast aan klevend asfalt met temperaturen van zeker 35 graden.
En dat alles voor....de tv-reclame. Daarom starten ze pas om 13 uur, zodat de meeste mensen in Europa rond de finishttijd om 17 uur binnen, in de koelte, voor de buis zitten... We weten het nu wel, maar het wordt steeds vreemder: het Tourcircus heeft eigenlijk twee reclamekaravanen: de eerste komt rond 12 uur langs, gooit snoep, petjes, tasjes en fietskleren rond. Duizenden mensen staan langs de kant en hopen spullen te vangen. De tweede reclamekaravaan komt dan een uur later, vooraf gegaan door motoren die de weg afzetten, dan een rode auto met daarachter de renners. Zij ZIJN de echte reclame. Zij zorgen ervoor dat er door heel Europa en zelfs over de hele wereld jongetjes en mannen (die in hun hart nog kleine jongetjes zijn) rondrijden in vreemd gekleurde tenue’s met letter waar menigeen de betekenis niet eens van kent. BMC, het rood-zwart van van TeJay van Garderen, of Lotto-JUMBO, het wit, geel, zwart van Gesink en Kelderman, SKY, het zwart/blauw van Froome, of Tinkoff-Saxo, het fluorescerende groen van Contador. Mensen vereenzelvigen zich met de renner, kopen dan het tenue, maar ik vraag me af of mensen weten wat de betekenis is van de letters waar ze dan mee rondrijden: Weet de gemiddelde wereldburger wat (of wie) Tinkoff is? BMC? SKY? Of Lotto-JUMBO? Heeft deze reclame wel enige zin, of gaat zij haar doel voorbij?
Het moet fietsen zijn geweest alsof Tom in de Sahara reed.
Tom Simpson reed in Peugeot tenue. Hij startte ziek in de ochtend van 13 juli, had als dagen darmkrampen, zijn bidons waren leeg en toen hij in de middag aan de voet van de Ventoux nog aan het warme bos moest beginnen, was het 42 graden. Eenmaal door het bos begon de kale vlakte, zonder wind, het moet fietsen zijn geweest alsof Tom in de Sahara reed. Hij viel om, stond niet meer op, en zou er één mens dat wijten aan Peugeot? Nee, natuurlijk niet. Het bleef een heldenshirt! Zelfs de Ventoux kreeg, wellicht ongewenst, ‘reclame’ door de held Simpson. Het werd de magische-te-overwinnen berg: als je hier de top haalt heb je in elk geval Tom Simpson overwonnen.
Vandaag starten weer honderden renners aan de streep in Bedoin. Sommige in fel groen Tinkoff-Saxo, zwart/blauw SKY of wit-geel-zwart Lotto-JUMBO. Zij kunnen hun gezonde verstand gebruiken en heel vroeg in de ochtend starten. Dan is het bos nog ietwat koel in de schaduw, en krijg je alleen de laatste 6 kilometer tussen de stenen de hitte te verdragen. Dat ‘gezonde verstand’ zou de Tourdirectie ook weleens mogen hebben. Ze zouden kunnen zeggen: bij extreme hitte starten we eerder! Dan zijn we eerder bij de finish, en u, heilige kijker, moet om 13 uur even de buis aanzetten, maar de gezondheid van de renners gaat voor! Maar nee, ik ben bang dat dat niet zal gebeuren. Nu niet en nooit niet. Blij dat wij als fietstoeristen wél de keus hebben om te fietsen wanneer wij willen. Volgende week wordt het nog even 38 graden, dan zakt het weer naar 33....
Niet klagen, want in Nederland is het vandaag 17 graden en regen. Ik zit bij het zwembad te typen, een enkele wielrenner stapt nú om 13 uur op de fiets. Hij zal wel goed tegen de hitte kunnen. En hij heeft zelf de keus.
Ariane Greep schrijft en maakt films. In 1999 fietste ze vanuit Malaucène naar de top om daar te trouwen met Bas Steman, die vanuit Bedoin gekomen was. Voor dekaleberg.nl schrijft zij o.a. over de totstandkoming van haar film Mont Ventoux Scala Paradisi.
